Ein plass som minner oss på kven me er

I ei lita bygd kan det vere lett å gløyme at me er meir enn postnummer og kommunegrenser. At me er ein kultur, eit fellesskap og ei historie. Me har noko heilt eige – noko som ikkje finst andre stadar. Og det er nettopp det Heggestogo handlar om.

Dette skal ikkje vere ein kopi av noko du finn i byen. Heggestogo skal lukte av einer, kanel og nykverna kaffi. Det skal vere treverk du kan stryke handa over. Det skal vere latter frå ungane og seige samtalar over stearinlys.

Det skal vere ein stad som ser ut som oss, høyrest ut som oss – og kjennest som heim.

Når folk frå utsida kjem inn døra, skal dei merke det: "Her er det noko eige." Og for oss som bur her? Då blir det eit påminningspunkt. Om kven me er. Kva me står for. Og kvifor me vel å bu her – midt mellom fjell og folk.

Kanskje er det ikkje så mykje som skal til. Ein kaffikopp. Ein samtale. Eit bord du sit ved kvar tysdag. Ein plass du kjenner deg heime.

Og kanskje, berre kanskje – er det det som held ei bygd levande.